Η εφαρμογή του νέου ασφαλιστικού νόμου 4670 θα αναδείξει τα θετικά και αρνητικά του. Η νέα ασφαλιστική μεταρρύθμιση δεν προσφέρεται ούτε για πανηγυρισμούς, ούτε για μνημόσυνα. Θα πρέπει να συμφωνήσουμε σε ορισμένες βασικές παραδοχές που σημάδεψαν τις ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις την προηγούμενη δεκαετία.
α)Η πολιτική εξουσία υποτάχθηκε στους κανόνες των δανειστών. Η δικαστική εξουσία έκρινε τις ρυθμίσεις στο πλαίσιο του δικαίου της ανάγκης και όχι στο πλαίσιο του κράτους δικαίου.
β)Όλες οι κυβερνήσεις εξουσίας αυτής της δεκαετίας υπηρέτησαν τους περιοριστικούς κανόνες λιτότητας των μνημονίων στον κόσμο της εργασίας και των συντάξεων.
γ) Η βιωσιμότητα του συστήματος υποτάχθηκε στις δημοσιονομικές ανάγκες του κράτους που περιόρισε τις κοινωνικές δαπάνες.
δ) Η παρούσα μεταρρύθμιση ενσωμάτωσε όλες τις περικοπές και παγιοποίησε τον ν 4387/16. Στα ποιοτικά στοιχεία επέφερε ορισμένες βελτιώσεις σχετικά με την αναπλήρωση στις επικουρικές και τις εισφορές.
ε) Οι αλλαγές των ποσοστών αναπλήρωσης στην ανταποδοτική σύνταξη είναι ελάχιστες έως μηδενικές.
Για αυτά τα ζητήματα δεν υπάρχουν απαντήσεις, παραμένουμε στην στασιμότητα. Η αναλογιστική μελέτη για το δημογραφικό προβλέπει το χειρότερο σενάριο που είναι ότι από τα 10,5 εκατομμύρια πληθυσμού θα φθάσουμε σε βάθος χρόνου τα 8,5. Η αναλογιστική μελέτη για την βιωσιμότητα του συστημάτων του νέου ασφαλιστικού δεν φέρνει καλά μαντάτα. Στα χρόνια που έρχονται τα όρια συνταξιοδότησης θα πάνε στα 68 το 2024 και σε βάθος χρόνου τα 72 για τους νέους ακλουθώντας το προσδόκιμο ζωής των ασφαλισμένων. Οι αυξήσεις εισφορών μεσοπρόθεσμα θα είναι αναπόφευκτες αφού ο νομοθέτης επιδιώκει να το διασφαλίσει μόνο με τις εισφορές των ασφαλισμένων και κανέναν άλλο τρόπο. Η κρατική ενίσχυση είναι υποτυπώδης και εκ των πραγμάτων η αγοραστική δύναμη των συνταξιούχων θα παραμένει στα ίδια και χαμηλότερα επίπεδα.
Ο κόφτης παραμένει για την επικουρική , αν τα έσοδα –έξοδα δεν επιτρέπουν (ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος)
Αλλά και στην ανταποδοτική σύνταξη δεν υπάρχει ουσιαστική εγγύηση του κράτους, αφού το σύστημα χρηματοδοτείτε μόνο από τις εισφορές. Ακόμη και οι μικρές βελτιώσεις στο πλαίσιο των αποφάσεων του ΣΤΕ περιορίστηκαν δραστικά.
Θα έπρεπε το αρμόδιο υπουργείο εργασίας να επεξεργασθεί έναν σύγχρονο
κώδικα ασφαλιστικής νομοθεσίας, που θα θεμελιώνει ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος
δικαίου, για να σταματήσει η παραγωγή συνεχών μεταρρυθμίσεων .
Μπερμπεργιάννης Δημήτριος
Μέλος
του Δ.Σ ΠΟΣΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου